درمان ناباروری در زنان
در مقالات قبل به علل ناباروری و راه های درمان ناباروری در مردان پرداختیم. در ادامه قصد داریم تا روش های درمان ناباروری در زنان را نیز بررسی کنیم. زنان با تعداد مشخصی تخمک متولد می‌شوند. تعداد و کیفیت تخمک ها با افزایش سن کاهش می یابد. پس از ۳۰ سالگی شانس بچه دار شدن، هر سال ۳ تا ۵ درصد کاهش می یابد و پس از ۴۰ سالگی، کاهش باروری با شدت بیشتری ادامه پیدا می کند. علاوه بر سن، ناباروری در زنان ممکن است به دلایل زیر باشد:
آسیب دیدن لوله های رحم – تغییرات هورمونی- مشکلات دهانه رحم- مشکلات رحم- ناباروری با علت نامشخص
علت ناباروری درصد زیادی از زوج ها با روش های فعلی قابل تشخیص نیست که به آن ناباروری با علت نامشخص می گویند. زمانی که تصمیم می گیرید بارور شوید تنها وقتی است که هیچ احتیاجی به کاندوم ندارید.
درمان ناباروری در زنان
راه های درمان ناباروری در زنان
پزشک ابتدا سعی برای درمان بیماری می کند و همزمان روش های بهبود باروری را پیش خواهد گرفت. در زیر برخی از روش های متداول درمان ناباروری آمده است:
درمان دارویی (تجویز دارو های محرک تخمک گذاری)
تجویز دارو های محرک تخمک گذاری، روش درمانی اصلی برای درمان ناباروری در زنان است که به علت اختلالات تخمک گذاری یا تنبلی تخمدان، مشکل ناباروری دارند. این دارو ها باعث تنظیم زمان تخمک گذاری و تکوین و آزادسازی تخمک می شوند. به اين ترتیب آن ها در دوره های درمانی که پیش رو دارند با استفاده از دارو درمانی و هورمون درمانی اختلال تخمک گذاری را پشت سر می گذارند.
تحريک تخمک گذاری با استفاده از روش های کمک باروری (ART)
اين شیوه در مورد زنانی به کار گرفته می شود که تخمک گذاری منظمی ندارند و یا دچار اختلال تخمک گذاری، تنبلي تخمدان یا بیماری پلی کیستیک تخمدان (PCOS) مي باشند و برای به دست آوردن تعداد کافی تخمک به منظور انجام سيکل درمانی نيازمند استفاده از روش های درمان کمک بارروری مانند IUI، IVF و ICSI می شوند.
در ادامه هر یک از این روش های پیشرفته درمان ناباروری در زنان را توضیح خواهیم داد:
تلقیح داخل رحمی اسپرم یا IUI
در مواردی که پزشک علت ناباروری را مشکل در دهانه رحم یا رسیدن اسپرم به لوله های رحم بداند، ممکن است از طریق روش تلقیح داخل رحمی اقدام کند.
ای یو ای یا تلقیح داخل رحمی اسپرم یکی از روش های کمک باروری است که در این روش، در زمان تخمک گذاری، اسپرم های شسته شده به وسیله یک کاتتر بلند به داخل رحم تلقیح می شوند.
لقاح آزمایشگاهی یا IVF
از این روش با نام درمان قطعی ناباروری در زنان یاد می شود. در این روش عمل لقاح در بیرون از بدن زن صورت می گیرد. به این صورت که نمونه ای از اسپرم های مرد و تخمک زن گرفته و عمل لقاح در محیط آزمایشگاهی انجام می گیرد. بعد از ۲ تا ۳ روز که در محیط آزمایشگاهی به رشد خود ادامه داد، به رحم منتقل می شود .
این روش برای زمانی پیشنهاد می شود که لوله های فالوپ آسیب دیده باشند.
میکرواینجکشن یا ICSI
در صورتی که تعداد اسپرم های سالم مرد کم باشند از این روش استفاده می‌شود. روش میکرواینجکشن کاملا شبیه ivf است با این تفاوت که اسپرم های سالم به شکل دقیق درون تخمک تزریق می‌شوند. در این حالت شانس باروری تخمک به میزان زیادی افزایش پیدا می کند. در این روش نیز مثل روش ivf بعد از بارور شدن تخمک ها، آن ها به رحم مادر منتقل می شوند.
برخی بیماران دچار نازایی مطلق هستند که ممکن است به دلیل از بین رفتن برگشت ناپذیر سلول های جنسی دارای عملکرد هر یک از زوجین و یا فقدان یکی از ساختمان های تولید مثلی در آن ها باشد. این افراد باید در زمینه گزینه های فرزند خواندگی، استفاده از سلول های جنسی اهدایی و یا رحم جایگزین مشاوره شوند.
البته بسیاری از زوجین مبتلا به کاهش قدرت باروری هستند. به همین دلیل اغلب زوجین با گذشت زمان به طور خود به خود باردار می شوند. به دلیل پایین بودن توانایی لقاح در افراد دچار کاهش قدرت باروری، انجام اقدامات درمانی الزامی است.
نتیجه گیری
هیچ‌کدام از روش های درمان ناباروری در زنان، تضمین کننده باروری نیست. به همین دلیل، ممکن است هزینه انجام شده منجر به نتیجه مورد نظر نشود و نیاز به تکرار بخش یا تمام فرایند درمان یا انتخاب روش درمانی متفاوتی باشد. توجه کنید تکرار روش های درمانی و یا تغییر آن، احتمال بارداری شما را افزایش می دهد. لذا لازم است زوجین در فرآیند درمان ناباروری صبور بوده و خونسردی خود را حفظ نمایند و ناامید نشوند.